Jako uczeń w pracowni złotniczej słyszałem wiele opowieści o tym, jak w przedwojennej Polsce do zakładów złotniczych zgłaszały się ekipy, które oferowały odświeżanie lub remontowanie pomieszczeń. Jednak najbardziej interesujące było to, że wykonywali taką pracę bezpłatnie. Okazało się, że przed samym remontem zmywali dokładnie ściany i podłogę pracowni, po czym umiejętnie odzyskiwali oni z tego tyle złota, że honorarium było już w to wliczone. Dlatego przed moim ślubem, postanowiliśmy z narzeczoną, że zrobimy zwykły remont w pracowni złotniczej mojego ojca - chcieliśmy się przekonać czy jest to tylko opowieść, czy faktycznie można w ten sposób ten drogi kruszec odzyskać. Udało nam się odzyskać około 10 gramów złota, z których wykonałem obrączki dla mojej żony i dla mnie. Chciałoby się rzec - w przyrodzie nic nie ginie. Niestety sama natura dała nam to odczuć chwilę po ślubie. Moja obrączka została zabrana przez morze, spadła mi z palca w spiętrzone fale...i tam pozostała. Byliśmy niepocieszeni, ale co poradzić – "szewc bez butów chodzi" - na szczęście niezbyt długo, bowiem krótko po powrocie wykonałem drugą, którą do dziś mam na palcu.
powrót do listy historyjek »